Böyle bir güç Küçük Prens'i heyecanlandırdı. Kendisi ona sahip olsaydı sadece kırk dört kez değil, yetmiş iki
kez hatta yüz ve hatta iki yüz kez güneşin batışını seyredebilirdi; sandalyesini hiç kımıldatmadan. Terk ettiği
küçük gezegenini anımsayıp biraz üzüntü duydu ve kraldan bir iyilik yapmasını istemek için tüm cesaretini
topladı:
-Güneşin batışını seyretmek isterdim. Lütfen benim için güneşe batmasını emredin.
-Bir generale, kelebek gibi bir çiçekten diğerine uçmasını veya bir trajedi yazmasını ya da bir martıya
dönüşmesini emretsem ve o da bu emri yerine getirmese kim, o mu yoksa ben mi suçlu olurdum?
-Siz olurdunuz, dedi Küçük Prens kesin bir dille.
-Doğru. Herkesten verebileceği şeyi istemek gerekir, diye yanıtladı kral.