Kırık Kanatlar

Bugün, aradan geçen yıllar sonra o güzel rüyadan geriye etrafımda görünmez kanatlar gibi duran acı dolu anılardan başka bir şey kalmadı.
Bu acı kalbimin derinlerini kederle sarıyor ve gözlerimin yaşlarla dolmasına neden oluyor.
Benim sevgili, güzel Selmam öldü.
Ondan geriye benim kırık kalbim ve onun mezarını çevreleyen servi ağaçlarından başka bir şey kalmadı.
O mezar ve bu kalp Selmadan geriye kalan, ona tanık olan iki şeydir.
Ah bugün Beyruta dağılmış olan çocukluk arkadaşlarım, çam ormanının yanındaki mezarlığa yolunuz düşerse ölüleri rahatsız etmeden sessizce içeri girin ki, ayak sesleriniz orada yatanların huzurunu bozmasın.
Sonra Selmanın mezarı önünde saygıyla durun ve bedenini saran toprağı selamlayın.
Ardından derin bir iç çekerek ismimi zikredin ve kendi kendinize, "Uçsuz bucaksız denizlerin ötesinde aşk mahkûmu olarak yaşayan Cibranın tüm umutları burada gömülü.
O burada mutluluğunu yitirdi, göz yaşları tükendi ve gülümsemesi kayboldu.
Bu mezarın önünde Cibranın sevdası servi ağaçları ile büyür ve Selmanın gidişinin yasını tutar.
Eskiden yaşamın dudakları arasında güzel bir nota gibi çağlayan bu isim şimdi yeryüzünün kalbinde gizemli bir sessizliğe büründü" deyin.